اثر کم آبیاری و شوری آب آبیاری بر توزیع شوری خاک و رشد رویشی نهال های خرما

کم آبیاری و استفاده صحیح از منابع آب شور در بخش کشاورزی از جمله راهکارهای بهینه سازی مصرف آب و ارتقای بهره وری آب می باشد. به منظور بررسی اثرات کم آبیاری و شوری آب آبیاری بر رشد رویشی نهال های خرمای رقم برحی، آزمایشی به روش فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی با دو عامل میزان آب آبیاری و شوری آب آبیاری در سه تکرار انجام گردید. میزان آب آبیاری در سه سطح 100، 85 و 70 درصد نیاز آبی گیاه و شوری آب آبیاری در سه سطح 3/2، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر بودند. نیاز آبیاری بر اساس تأمین کمبود رطوبت خاک و میزان شوری خاک با نمونه برداری از اعماق مختلف خاک تعیین شد. نتایج نشان داد که میزان شوری خاک رابطه مستقیم و معنی داری با هدایت الکتریکی آب آبیاری داشت، بطوری که شوری خاک در تیمار آبیاری با آب دارای هدایت الکتریکی 12 دسی زیمنس بر متر 73/1 تا 84/1 برابر مقدار آن در آبیاری با آب دارای هدایت الکتریکی 3/2 دسی زیمنس بر متر بود. شوری خاک با افزایش عمق خاک کاهش یافت. تأثیر میزان آب آبیاری بر تعداد و طول برگ و تعداد برگچه و شوری آب آبیاری بر تعداد و طول و عرض برگ، تعداد برگچه و محیط تنه نهال ها معنی دار بود. اثرات متقابل میزان آبیاری و شوری آب بر تمام صفات رویشی به جز کلروفیل برگ و عرض برگچه معنی دارگردید، بطوری که میزان افزایش این صفات در تیمار i1s1 نسبت به i3s3 از 3/1 تا 6/3 برابر در نوسان بود. بیش ترین رشد رویشی نهال های خرمای رقم برحی در آبیاری با تیمار i1s1 حاصل شد که اختلاف معنی داری با تیمار i2s1 نداشت.